Patrząc z dystansu i na logikę ujrzymy obraz struktury, tworzącej wizję niemożliwych światów. Jak to się stało, że dubowe realizacje Roberta są rozpoznawalne po samym kształcie sinusoidy?

Nie jestem jedynym czytelnikiem, który książkę tę łyknął w dwa dni, choć gruba i wielka jak encyklopedia.

Kiedyś to było nasze marzenie: realizować program w sposób, jaki umożliwia nam dzisiejsza technika i technologia. Bez uciążliwych prób i nudnych ćwiczeń, bez praktyki i sporów o każdy szczegół. Jak się komuś nie podoba, niech zrobi to po swojemu – głosi przesłanie nowej epoki. Zawsze może być głośniej lub ciszej i to jest jedyne zmysłowe doznanie związane z muzyką.

Odkąd pojawiło się określenie nowa fala, jego znaczenie wpisuje się w różne domeny i dyscypliny. Najczęściej stosuje się je w odniesieniu do twórczości poetyckiej, której językiem jest niewidzialna muzyka, stanowiąca wehikuł myśli i wrażeń, jakie inaczej nie mogą dojść do głosu.

Kryzys istniał na długo przedtem, zanim jeszcze pojawił się Pierwszy Przegląd Polskiej Nowej Fali w Kołobrzegu. Należę do tych, co wierzą, że Kryzys wręcz był powodem tego festiwalu. Przygotowania trwały latami. A mimo to do ostatniej chwili nie było wiadomo, kto zagra i w jakim składzie. Dopiero podpisy na dokumentującej to zdarzenie kasecie wymusiły niejako identyfikację. A to zaledwie fragment jakiejś większej całości.

Nie jestem osamotniony, słysząc w nagraniach formacji 52um odległe echa dokonań grupy Falarek. Może to i lepiej, że Falarek nie był nigdy prezentowany w publicznym radio ani w telewizji? Potwierdza to starą, hermetyczną zasadę, że kulturę tworzą elity, enklawy i niszowe środowiska. Informacje o nich nie są medialną atrakcją. Bo i po co taka muzyka i poezja emerytom i rencistom?

W pierwszą środę grudnia  spotkali się w klubie  i była to ich pierwsza próba. Tego dnia powstała też koncepcja, żeby zrobić świąteczne kartki z napisem: – Ta karta jest znakiem naszego istnienia nawzajem. Mojego – że piszę, Twojego – że mam komu. Niech się święci – oto życzenie. A poza tym: Pozdrowienia dla pozostałych przy życiu. Pozdrowienia dla opuszczonych i samotnych. Napis ten oddaje nastrój porannej chwili tamtego czasu.

Dża LudzieLemon 2oo8 Od jakiegoś czasu, co podobno związane jest z wiekiem, człowiek przestaje zauważać ważność i wartość zdarzeń kolejnego mijającego roku. Jeżeli nie jest archiwizatorem poczynań własnych i swego otoczenia, zaczyna mieć potem problemy z chronologią. Dobrze więc, jeżeli rzeczy występują we wzajemnej zgodności, w opozycji do opinii o nich panujących.

Ostatni dzień lutego to niezwykła i specjalna data w kalendarzach. Szczególnie ta, co się zdarza raz na cztery lata. W minionym sezonie pod tą datą figuruje otwarcie wystawy fotografii Michała Wasążnika Generacja 80, wydanie nagrań pierwszego składu zespołu Siekiera Na Wszystkich Frontach Świata na kompakcie i na winylu [płycie towarzyszy booklet szczegółowo opisujący historię formacji] oraz premiera albumu 52um [Szum].